...

Lubię cieszyc sie z prozaicznych rzeczy...............dziś mogłam na chwile odłożyc wszystkie poważne problemy i zrobić sobie chociażby glaretkę wiśniową nie zastnawiąjąc się nad problemami

Mam 22 lata i czuję sie zmęczona.Nie wiem czy to wynika z monotonii czy po prostu dlatego,że stworzyłam sobie światek na tyle hermetyczny,że zaczynam sie w nim już po prostu dusić.Z drugiej strony uwielbiam go i nie zamieniłabym na żaden inny.Problem w tym,że mieści sie w nim tylko jedna osoba-ja.Rzecz jasna,jakbym chciała to pomieściłby nie tylko mnie.Próbuję dojśc do tego,dlaczego tak zawzięcie bronię tej swojej przestrzeni i czemu to właściwie służy.

Mężczyzna którego poznałam przed świętami to chyba wampir energetyczny.Nie ważne z jak wielkimi pokładami energii się wybiorę na spotkanie  to i tak zawsze wróce wyczerpana do granic mozliwości.Nie męczy mnie fizycznie tylko psychicznie.Spedzając z nim np.2 godziny na rozmowach aż boję sie pomyśleć co by było gdyby doszło do zbliżenia.Ja naprawdę jestem nie do życia po tych 120 minutach.On za dużo mówi,gada i gada , zadaje mi milion pytań na sekundę. Skacze po ich tematyce jak chłopiec grający  w klasy.Wiem,że chce dobrze i się stara.Jestem rozkojarzona.Nawet jak juz przestaje mówić to i tak czuję,że wysysa ze mnie energię....

....i chyba tym zdaniem zakończyłam tą znajomość.A może to ja zwariowałam.?Może wydaje mi się to wszystko i niesprawiedliwie zrzucam na niego winę,może właśnie o to chodzi,że powinnam czuć zmęczenie....(?) nie wiem

Galaretka była pyszna